- qəzəlxan
- sif. <ər. qəzəl və fars. . . . xan> köhn. Qəzəl oxuyan, qəzəl söyləyən. // məc. Tərənnümçü. Hər səhər, Heyran, qəzəlxan olmalı bülbül kimi; Gül firaqi-fəsli-güldə bülbülü zar öldürər. H. x.. Gedənlər qaranlığın qoynuna girib gözdən itirkən, o, Gəncənin qəzəlxan bülbülü susdu. M. S. O..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.